Staw ramienny
Staw ramienny (łac. articulatio humeri) – w anatomii człowieka staw kulisty wolny łączący kończynę górną z obręczą barkową[1].
Główkę stawową tworzy głowa kości ramiennej, a panewkę wydrążenie stawowe oraz obrąbek stawowy łopatki, przyczepiony do brzegów wydrążenia stawowego. Dzięki obrąbkowi stawowemu zwiększana jest powierzchnia stawowa panewki, czego następstwem jest zabezpieczenie ruchów w stawie. Torebkę stawową wzmacnia więzadło kruczo-ramienne i więzadła obrąbkowo-ramienne (górne, środkowe, dolne)[1]. Torebka jest dodatkowo wzmocniona ścięgnami mięśnia obłego mniejszego, mięśnia podgrzebieniowego, nadgrzebieniowego, mięśnia podłopatkowego, które zabezpieczają staw tworząc pierścień rotatorów[1][2].
Ruchy odbywają się w trzech płaszczyznach: zgięcie i prostowanie, odwodzenie i przywodzenie, ruchy obrotowe ramienia do wewnątrz i na zewnątrz. Połączenie ruchów zgięcia i prostowania z odwodzeniem i przywodzeniem pozwala na ruchy obwodzenia. Odwodzenie w stawie ramiennym zachodzi tylko do płaszczyzny poziomej. Możliwość uniesienia ramienia ponad płaszczyznę poziomą to efekt pracy stawów: mostkowo-obojczykowego i barkowo-obojczykowego[1][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 484–488, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 233, ISBN 978-83-66548-14-5.
- ↑ Jerzy Walocha, Andrzej Skawina, Janusz Gorczyca, Anatomia prawidłowa człowieka. Osteologia, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006, s. 69, ISBN 83-233-2209-0.
