Stefanos Tsitsipas

Stefanos Tsitsipas

Στέφανος Τσιτσιπάς

Stefanos Tsitsipas (2022)
Państwo	Grecja
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1998 Ateny
Wzrost	193 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	2016
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Apostolos Tsitsipas
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	3 (9 sierpnia 2021)
Australian Open	F (2023)
Roland Garros	F (2021)
Wimbledon	4R (2018, 2023)
US Open	3R (2020, 2021)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	64 (29 sierpnia 2022)
Australian Open	2R (2023)
Roland Garros	QF (2024)
Wimbledon	1R (2018, 2021, 2023, 2024)
US Open	2R (2018, 2023)
Gra mieszana
Roland Garros	1R (2024)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Grecja Olimpijski festiwal młodzieży Europy brąz Utrecht 2013 gra pojedyncza
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Stefanos Tsitsipas, gr. Στέφανος Τσιτσιπάς (ur. 12 sierpnia 1998 w Atenach) – grecki tenisista, finalista French Open 2021 oraz Australian Open 2023.

Mistrz Wimbledonu 2016 w grze podwójnej chłopców i lider klasyfikacji juniorów.

Zawodowy tenisista od roku 2016.

Zwycięzca 11 turniejów ATP Tour w grze pojedynczej, w tym ATP Finals 2019, oraz dwóch turniejów w grze podwójnej.

W rankingu gry pojedynczej najwyżej klasyfikowany na 3. miejscu (9 sierpnia 2021), a w klasyfikacji gry podwójnej na 64. pozycji (29 sierpnia 2022).

Pierwsze treningi tenisowe rozpoczął w wieku trzech lat. Ojciec Stefanosa pochodzi z Grecji, natomiast matka Julija Apostoli pochodzi z Rosji, była zawodową tenisistką^[1]. Jego dziadkiem był znany rosyjski piłkarz oraz trener Siergiej Salnikow, trzykrotny mistrz ZSRR oraz mistrz olimpijski wraz z drużyną w 1956 roku. Stefanos ma trójkę rodzeństwa: siostrę Elisavet oraz dwóch braci Pavlosa oraz Petrosa, który również jest tenisistą. Biegle porozumiewa się w trzech językach: greckim, rosyjskim oraz angielskim. Prywatnie fan piłkarskiego oraz koszykarskiego zespołu Olympiakos^[2][3].

W maju 2023 roku zaczął spotykać się z hiszpańską tenisistką Paulą Badosą. Rok później para ogłosiła rozstanie^[4], ale kilka tygodni po tym zdarzeniu tenisiści wrócili do siebie^[5].

Swoją karierę zawodową rozpoczął od udziału w turnieju rangi ITF w Maratonie we wrześniu ulegając w drugiej rundzie kwalifikacji Duńczykowi Andreasowi Moltke-Leth. Po raz pierwszy zadebiutował w turnieju głównym, otrzymując dziką kartę w Heraklionie w październiku przegrywając w pierwszej rundzie z Charalamposem Kapogiannisem.

W sierpniu 2014 dotarł do 2. rundy turnieju ITF w Karlsruhe przegrywając z Yannickiem Madenem. W październiku awansował do półfinału turnieju w Heraklionie w grze podwójnej wraz z Markosem Kalovelonisem. W listopadzie dotarł do ćwierćfinału turnieju, który odbywał się w Heraklionie ulegając w nim Romanowi Safiulinowi, dzięki czemu sezon 2014 zakończył na 1280. miejscu w rankingu ATP.

Rozgrywki w 2015 roku rozpoczął od udziału w turnieju rangi ATP Challenger Tour w Burnie, gdzie z sukcesem przebrnął kwalifikacje, ulegając w 1. rundzie w głównej drabince Australijczykowi Benjaminowi Mitchellowi. W maju zdobył swój pierwszy seniorski tytuł, w turnieju ITF rozgrywanym w Heraklionie w grze podwójnej wraz z Alexandrosem Jakupoviciem. W sierpniu próbował swoich sił w kilku turniejach rangi ATP Challenger Tour, gdzie przebrnął kwalifikacje w Piombino, Rzymie oraz w Al-Muhammadijja. W turnieju rangi ATP Challenger Tour w Casablance doszedł do półfinału gry podwójnej wraz ze Słowakiem Jozefem Kovalíkiem. W listopadzie osiągnął pierwszy finał turnieju ITF w singlu, w Heraklionie przegrywając tylko ze Stevenem Diazem, zwyciężył dwukrotnie w grze podwójnej wraz z Konstandinosem Ikonomidisem również w Heraklionie. Triumfował w turnieju ITF rozgrywanym w Nikozji w grze pojedynczej pokonując w finale Alexandre Folie.

Sezon 2015 zakończył na 576. miejscu w rankingu ATP w grze pojedynczej oraz 507. miejscu w grze podwójnej.

Sezon 2016 rozpoczął od porażki w 1. rundzie zawodów ATP Challenger Tour w Canberze. W lutym wziął udział w turnieju tej samej rangi w Launceston odpadając w 2. rundzie. W kwietniu ponownie przeniósł się do udziału w turniejach rangi ITF, zwyciężając w grze podwójnej w Heraklionie, oraz w Santa Margherita Di Pula pokonując w finale gry pojedynczej Erika Crepaldiego. W maju ponownie zwyciężył w turnieju w Heraklionie w grze podwójnej. W kolejnych turniejach w Puli pokonał w finale Norwega Caspera Ruuda, w Lecco Włocha Marco Bortolottiego. W finale turnieju ITF w Kramsach przegrał z Yannickiem Hanfmannem. We wrześniu Tsitsipas zwyciężył w grze podwójnej w turnieju w Calgary w parze z Timem Van Rijthoven. Miesiąc później został zwycięzcą w turnieju rangi ITF w Oliveira de Azeméis. W kolejnym turnieju po raz pierwszy dotarł do finału rangi ATP Challenger Tour w Al-Muhammadijji, ulegając jedynie Austriakowi Geraldowi Melzerowi. W kolejnym tygodniu ponownie dotarł do finału turnieju ATP Challenger Tour w Casablance, przegrywając z Francuzem Maxime Janvierem. Wyniki te premiowały Greka na 205. miejsce w rankingu ATP. Pod koniec października otrzymał dziką kartę od organizatorów turnieju w Bazylei i po raz pierwszy wystąpił w turnieju rangi ATP, gdzie nie przebrnął kwalifikacji, przegrywając w finałowej rundzie z Robinem Haase.

Sezon 2016 zakończył na 210. miejscu w rankingu ATP w grzej pojedynczej oraz 363. miejscu w grze podwójnej.

Na początku roku Tsitsipas wziął udział w kwalifikacjach do turnieju Australian Open 2017, gdzie w 1. rundzie pokonał Gavina Van Peperzeela 6:2, 6:1, w 2. rundzie przegrywając z Bjornem Fratangelo 6:4, 1:6, 3:6. W lutym wziął udział w kwalifikacjach do turnieju ATP World Tour 250 w Sofii, przegrywając w nich w 1. rundzie z Miljanem Zekiciem. W kolejnym turnieju, dzięki dzikiej karcie od organizatorów, zadebiutował w drabince głównej turnieju rangi ATP w Rotterdamie, przegrywając w 1. rundzie z Jo-Wilfriedem Tsongą 4:6, 6:7(2). W kolejnym tygodniu, ponownie dzięki dzikiej karcie, wystąpił w turnieju w Marsylii ulegając w 1. rundzie Michaiłowi Jużnemu po trzysetowej walce 1:6, 6:4, 5:7. W kolejnych miesiącach Tsitsipas brał udział w kilku turniejach rangi ATP Challenger Tour oraz ITF. W maju z sukcesem przebrnął kwalifikacje turnieju ATP w Stambule, przegrywając w 1. rundzie drabinki głównej z Damirem Džumhurem 4:6, 5:7. W maju wziął udział w kwalifikacjach do turnieju French Open 2017 pokonując w nich kolejno Thomasa Fabbiano, Gleba Sakharova oraz Oscara Otte, awansując po raz pierwszy w karierze do turnieju głównego Wielkiego Szlema. W 1. rundzie spotkał się z Chorwatem Ivo Karloviciem przegrywając z nim w trzech setach 6:7(5), 5:7, 4:6. Pod koniec czerwca tenisista grecki wziął udział w kwalifikacjach do Wimbledonu. Przebrnął je awansując do turnieju głównego pokonując po kolei Santiago Giraldo, Yannicka Hanfmanna i Jorisa De Loore. W turnieju głównym spotkał się w 1. rundzie z Serbem Dušanem Lajoviciem, przegrywając z nim w trzech setach 4:6, 4:6, 4:6.

W sezonie 2018 Tsitsipas zagrał we wszystkich wielkoszlemowych turniejach, najdalej dochodząc do czwartej rundy Wimbledonu. Wynik ten był zarazem najlepszym jaki tenisista reprezentujący Grecję osiągnął w erze open^[3].

Pod koniec kwietnia awansował do pierwszego w karierze finału ATP World Tour, w Barcelonie, eliminując m.in. w ćwierćfinale Dominika Thiema (nr 7. ATP). W meczu o tytuł nie sprostał liderowi rankingu ATP, Rafaelowi Nadalowi. Z Nadalem przegrał również w finale turnieju kategorii ATP World Tour Masters 1000 w Toronto. Tsitsipas pokonał po drodze czterech tenisistów z czołowej dziesiątki rankingu ATP, jako pierwszy od momentu utworzenia serii ATP World Tour w 1990 roku^[3]. Rozpoczął od zwycięstwa z Dominicem Thiemem (nr 8. ATP), następnie z Novakiem Đokoviciem (nr 10. ATP), Alexandrem Zverevem (nr 3. ATP) i Kevinem Andersonem (nr 5. ATP). Przeciwko Zverevowi obronił dwa meczbole, a z Andersonem jedną piłkę meczową^[6][7].

W październiku został pierwszym Grekiem, który wygrał tytuł ATP World Tour, w Sztokholmie na nawierzchni twardej w hali^[8]. W finale pokonał 6:4, 6:4 Ernestsa Gulbisa.

Na początku listopada zwyciężył w zawodach Next Generation ATP Finals dla tenisistów do lat 21. Jako najwyżej rozstawiony wygrał wszystkie pięć meczów, a w finale 2:4, 4:1, 4:3(3), 4:3(3) z Alexem de Minaurem^[9].

W całym roku zagrał 73 meczów szczebla ATP, odnosząc 46 zwycięstw. Sezon rozpoczął na 91. miejscu w rankingu ATP, a zakończył na 15. pozycji.

Za osiągnięcia w 2018 został wyróżniony nagrodą ATP za największy postęp w sezonie (Most Improved Player of the Year)^[3].

Rok 2019 zaczął od osiągnięcia ćwierćfinału w Sydney. Po tym turnieju zagrał w Australian Open i awansował do półfinału, po wyeliminowaniu m.in. w czwartej rundzie Rogera Federera. W lutym Grek zdobył pierwszy tytuł w sezonie, w Marsylii kończąc zawody bez straty seta. Następnie zagrał w Dubaju, gdzie decydujący o mistrzostwie mecz przegrał z Federerem. Zdobyte punkty za udział w Dubaju umożliwiły mu awans po raz pierwszy w karierze do czołowej dziesiątki klasyfikacji ATP^[10].

Na nawierzchni ziemnej Grek dotarł do dwóch finałów, w Estoril i Madrycie. Rozgrywki w Estoril zakończył jako zwycięzca, po finale z Pablem Cuevasem, natomiast w Madrycie poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem. W stolicy Hiszpanii wyeliminował w ćwierćfinale Alexandra Zvereva (nr 4. ATP) i wicelidera rankingu Rafaela Nadala. Tsitsipas został najmłodszym tenisistą, który pokonał Nadala na podłożu ziemnym i najmłodszym, który wygrał z Nadalem, Federerem i Đokoviciem^[3]. Podczas turnieju w Rzymie odpadł w półfinale, a na French Open w czwartej rundzie.

Okres gry na kortach trawiastych zakończył na ćwierćfinale w Rosmalen i porażką w pierwszej rundzie Wimbledonu.

Na początku sierpnia dotarł do półfinału w Waszyngtonie, gdzie nie wykorzystał piłkę meczową w pojedynku z Nickiem Kyrgiosem^[11]. Z US Open grecki tenisista odpadł w pierwszym meczu.

Podczas azjatyckiej części sezonu Tsitsipas awansował do finału w Pekinie, po wygranej w półfinale z Alexandrem Zverevem. Ostatni mecz z Dominicem Thiemem przegrał w trzech setach. W swoim kolejnym starcie, w Szanghaju Grek osiągnął półfinał, eliminując w ćwierćfinale lidera rankingu Novaka Đokovicia.

Ostatni w roku turniej Grek zagrał w ramach ATP Finals, kwalifikując się jako nr 6. w rozstawieniu. Rywalizację rozpoczął od pokonania Daniiła Miedwiediewa, następnie Alexandra Zvereva i porażki z Rafaelem Nadalem. W półfinale wyeliminował Rogera Federera, a w finale Dominika Thiema 6:7(6), 6:2, 7:6(4), zostając najmłodszym mistrzem ATP Finals od 2001 roku^[12].

Na koniec roku zajmował 6. miejsce w klasyfikacji ATP.

Ulubioną nawierzchnią Tsitsipasa są korty trawiaste, natomiast ulubionym zagraniem forhend. Jego idolem z dzieciństwa jest Roger Federer.

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	29 kwietnia 2018	Barcelona	Ceglana	Rafael Nadal	2:6, 1:6
Finalista	2.	12 sierpnia 2018	Toronto	Twarda	Rafael Nadal	2:6, 6:7(4)
Zwycięzca	1.	21 października 2018	Sztokholm	Twarda (hala)	Ernests Gulbis	6:4, 6:4
Zwycięzca	2.	24 lutego 2019	Marsylia	Twarda (hala)	Michaił Kukuszkin	7:5, 7:6(5)
Finalista	3.	2 marca 2019	Dubaj	Twarda	Roger Federer	4:6, 4:6
Zwycięzca	3.	5 maja 2019	Estoril	Ceglana	Pablo Cuevas	6:3, 7:6(4)
Finalista	4.	12 maja 2019	Madryt	Ceglana	Novak Đoković	3:6, 4:6
Finalista	5.	6 października 2019	Pekin	Twarda	Dominic Thiem	6:3, 4:6, 1:6
Zwycięzca	4.	9 listopada 2019	Londyn	Twarda (hala)	Dominic Thiem	6:7(6), 6:2, 7:6(4)
Zwycięzca	5.	23 lutego 2020	Marsylia	Twarda (hala)	Félix Auger-Aliassime	6:3, 6:4
Finalista	6.	29 lutego 2020	Dubaj	Twarda	Novak Đoković	3:6, 4:6
Finalista	7.	27 września 2020	Hamburg	Ceglana	Andriej Rublow	4:6, 6:3, 5:7
Finalista	8.	20 marca 2021	Acapulco	Twarda	Alexander Zverev	4:6, 6:7(3)
Zwycięzca	6.	18 kwietnia 2021	Monte Carlo	Ceglana	Andriej Rublow	6:3, 6:3
Finalista	9.	25 kwietnia 2021	Barcelona	Ceglana	Rafael Nadal	4:6, 7:6(6), 5:7
Zwycięzca	7.	23 maja 2021	Lyon	Ceglana	Cameron Norrie	6:3, 6:3
Finalista	10.	13 czerwca 2021	French Open, Paryż	Ceglana	Novak Đoković	7:6(6), 6:2, 3:6, 2:6, 4:6
Finalista	11.	13 lutego 2022	Rotterdam	Twarda (hala)	Félix Auger-Aliassime	4:6, 2:6
Zwycięzca	8.	17 kwietnia 2022	Monte Carlo	Ceglana	Alejandro Davidovich Fokina	6:3, 7:6(3)
Finalista	12.	15 maja 2022	Rzym	Ceglana	Novak Đoković	0:6, 6:7(5)
Zwycięzca	9.	25 czerwca 2022	Santa Ponça	Trawiasta	Roberto Bautista-Agut	6:4, 3:6, 7:6(2)
Finalista	13.	21 sierpnia 2022	Cincinnati	Twarda	Borna Ćorić	6:7(0), 2:6
Finalista	14.	9 października 2022	Astana	Twarda (hala)	Novak Đoković	3:6, 4:6
Finalista	15.	23 października 2022	Sztokholm	Twarda (hala)	Holger Rune	4:6, 4:6
Finalista	16.	29 stycznia 2023	Australian Open, Melbourne	Twarda	Novak Đoković	3:6, 6:7(4), 6:7(5)
Finalista	17.	23 kwietnia 2023	Barcelona	Ceglana	Carlos Alcaraz	3:6, 4:6
Zwycięzca	10.	5 sierpnia 2023	Los Cabos	Twarda	Alex de Minaur	6:3, 6:4
Zwycięzca	11.	14 kwietnia 2024	Monte Carlo	Ceglana	Casper Ruud	6:1, 6:4
Finalista	18.	21 kwietnia 2024	Barcelona	Ceglana	Casper Ruud	5:7, 3:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	30 marca 2019	Miami	Twarda	Wesley Koolhof	Bob Bryan Mike Bryan	5:7, 6:7(8)
Zwycięzca	1.	26 lutego 2022	Acapulco	Twarda	Feliciano López	Marcelo Arévalo Jean-Julien Rojer	7:5, 6:4
Zwycięzca	2.	22 października 2023	Antwerpia	Twarda (hala)	Petros Tsitsipas	Ariel Behar Adam Pavlásek	6:7(5), 6:4, 10–8

Turniej	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Australian Open	Q2	1R	SF	3R	SF	SF	F	4R	0 / 7	24–7
French Open	1R	2R	4R	SF	F	4R	QF	QF	0 / 8	26–8
Wimbledon	1R	4R	1R	NH	1R	3R	4R	2R	0 / 7	9–7
US Open	Q3	2R	1R	3R	3R	1R	2R		0 / 6	6–6
Bilans spotkań	0–2	5–4	8–4	9–3	13–4	10–4	14–4	8–3	N/A	65–28

W kwietniu 2013 roku Stefanos zadebiutował w turnieju juniorskim rangi ITF w Wadżda, gdzie dotarł do ćwierćfinału rozgrywek. Pierwszym znaczącym sukcesem Tsitsipasa było wygranie turnieju juniorskiego w grze podwójnej w Schifflange. Natomiast pierwszym wygranym turniejem w grze pojedynczej okazał się turniej w San Marino. Jednak najbardziej znaczącym sukcesem było dotarcie do finału prestiżowego turnieju Orange Bowl w 2014 roku. W juniorskim Wielkim Szlemie zadebiutował podczas Australian Open 2015, gdzie w grze pojedynczej chłopców dotarł do ćwierćfinału. W 2015 roku wziął udział także we French Open odpadając w 3. rundzie, w Wimbledonie odpadając w 2. rundzie oraz w US Open odpadając w 3. rundzie gry pojedynczej chłopców. Osiągnął sukces dochodząc w parze z Louisem Wesselsem do półfinału gry podwójnej chłopców w trakcie US Open. Rok 2015 zakończył ponownym finałem turnieju Orange Bowl, ulegając jedynie Miomirowi Kecmanoviciowi.

Rok 2016 ponownie rozpoczął od dotarcia do ćwierćfinału gry pojedynczej chłopców w Australian Open. W maju zwyciężył w prestiżowym turnieju juniorskim Trofeo Bonfiglio w Mediolanie, dzięki czemu osiągnął 1. miejsce w światowym rankingu juniorskim chłopców. Podczas French Open jako zawodnik rozstawiony z nr 1. dotarł do ćwierćfinału tej imprezy w grze pojedynczej oraz grze podwójnej. Swój największy juniorski sukces osiągnął w trakcie Wimbledonu dochodząc do półfinału gry pojedynczej ulegając późniejszemu tryumfatorowi Denisowi Shapovalovowi. Wraz z Estończykiem Kennethem Raismą zwyciężył w grze podwójnej, stając się drugim w historii Grekiem, kt��ry zdobył tytuł Wielkiego Szlema i pierwszym, który dokonał tego w erze open. Rozgrywki juniorskie zakończył występem w US Open osiągając półfinał gry pojedynczej.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	10 lipca 2016	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Kenneth Raisma	Félix Auger-Aliassime Denis Shapovalov	4:6, 6:4, 6:2

Turniej	2015	2016
Australian Open	QF	QF
French Open	3R	QF
Wimbledon	2R	SF
US Open	3R	SF

Turniej	2015	2016
Australian Open	2R	1R
French Open	1R	QF
Wimbledon	1R	W
US Open	SF	2R

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-07-20]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-07-20]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-07-20]  (ang.).