SuperDraco
.jpg)
| |
| Kraj pochodzenia | |
|---|---|
| Projektant | |
| Wykorzystanie | |
| Materiały napędowe | |
| Osiągi | |
| Siła ciągu na poziomie morza |
71 kN |
| Impuls właściwy na poz. morza |
235 sekund |
| Maks. czas działania |
25 sekund |
| Parametry | |
| Ciśnienie w komorze |
69 barów |
| Wymiary | |
SuperDraco – silnik rakietowy zaprojektowany i zbudowany przez amerykańską firmę SpaceX. Układ ośmiu silników SuperDraco jest wykorzystywany jako rakietowy system ratunkowy dla załogowej wersji statku kosmicznego Dragon 2[1][2]. Silniki rakietowe SuperDraco są wykorzystywane podczas załogowych lotów kosmicznych na niską orbitę okołoziemską, a także miały służyć do lądowania na Marsie anulowanego statku kosmicznego Red Dragon[3][4].
Projekt
[edytuj | edytuj kod]SuperDraco jest on ponad dwukrotnie mocniejszy od silnika Kestrel, który został użyty w drugim stopniu rakiety nośnej Falcon 1. Silniki SuperDraco wykorzystują mieszaninę paliwa składającą się z monometylohydrazyny i tetratlenku diazotu[5].
Oprócz wykorzystania silników SuperDraco w rakietowym systemie ratunkowym statku kosmicznego Dragon 2, Centrum Badawcze imienia Josepha Amesa badało wykonalność lądowania statku kosmicznego Red Dragon na powierzchni Marsa do 2017 roku[6]. Wstępna analiza przeprowadzona w 2011 roku wykazała, że końcowe opóźnienie będzie mieściło się w planowanym zakresie[6][7].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Program rozwoju silników SuperDraco obejmował program testowy, który trwał kilka lat. Do grudnia 2012 roku SuperDraco w ramach testów zostały uruchomione łącznie 58 razy. W pierwotnych założeniach wyniki testów miały przekroczyć pierwotne wymagania dla silnika[8].
W 2013 roku opracowano drugą wersję silnika, która została wyprodukowana przy użyciu druku 3D[9]. W kwietniu 2015 roku SpaceX wraz z NASA wspólnie ogłosili terminy na przetestowanie pokładowych silników SuperDraco znajdujących się na statku kosmicznym Dragon 2[10]. Test ten ostatecznie odbył się 6 maja 2015 roku i zakończył się sukcesem[10].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- ↑ SPACEX POLSKA - DRAGON 2 [online], www.spacexpolska.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ Dan Leone, SpaceX's SuperDraco Thruster for Manned Dragon Spacecraft Passes Big Test (Video) [online], Space.com, 29 maja 2014 [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ Eric Berger, From zero to 100mph in 1.2 seconds, the SuperDraco thruster delivers [online], Ars Technica, 30 kwietnia 2016 [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ Super Draco [online], www.astronautix.com [dostęp 2024-04-24].
- ↑ SpaceX Demonstrates Astronaut Escape System for Crew Dragon Spacecraft - NASA [online] [dostęp 2024-04-24] (ang.).
- ↑ a b Red Dragon, [w:] Feasibility of a Dragon-derived Mars lander for scientific and human-precursor investigations, 8m.net, 2011 [dostęp 2012-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-16] (ang.).
- ↑ NASA ADVISORY COUNCIL (NAC) - Science Committee Report. Ames Research Center, NASA, 1 November 2011. [dostęp 2012-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-20)].
- ↑ Joshua Buck, Rachel Kraft, Trent Perrotto, Commercial Crew Progress Continues [online], NASA [dostęp 2024-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-19] (ang.).
- ↑ Satnews Publishers: Daily Satellite News [online], www.satnews.com [dostęp 2024-04-24].
- ↑ a b Jeff Foust, SpaceX Successfully Tests Dragon Abort System [online], SpaceNews, 6 maja 2015 [dostęp 2024-04-24] (ang.).