Przejdź do zawartości

The Singles Collection Volume 2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The Singles Collection Volume 2
Wykonawca box setu
Queen
Wydany

15 czerwca 2009

Nagrywany

1979-1984

Gatunek

rock

Długość

1:43:16

Wydawnictwo

EMI, Parlophone

Producent

Queen, Mack, Arif Mardin, David Bowie

Album po albumie
The Singles Collection Volume 1
(2008)
The Singles Collection Volume 2
(2009)
Absolute Greatest
(2009)

The Singles Collection Volume 2 – druga część kolekcji brytyjskich singli Queen, wydana w 15 czerwca 2009. Zawiera nagrania z lat 1979-1984. Zestaw zawiera 13 zremasterowanych singli z list Top 40.

W zestawie znalazły się utwory nigdy wcześniej nie wydane na CD, w tym „A Human Body” oraz „Back Chat” (obydwa wcześniej dostępne jedynie na płytach 7”). Koncertowe wersje utworów pochodzą z albumu Live Killers.

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]

Dysk 1:

  1. Love of My Life” (wersja koncertowa)
  2. „Now I’m Here” (wersja koncertowa)

Dysk 2:

  1. Crazy Little Thing Called Love
  2. „We Will Rock You” (wersja koncertowa)

Dysk 3:

  1. Save Me
  2. „Let Me Entertain You” (wersja koncertowa)

Dysk 4:

  1. Play the Game
  2. „A Human Body"

Dysk 5:

  1. Another One Bites the Dust
  2. „Dragon Attack"

Dysk 6:

  1. Flash
  2. Football Fight

Dysk 7:

  1. Under Pressure
  2. „Soul Brother"

Dysk 8:

  1. Body Language
  2. „Life Is Real”

Dysk 9:

  1. Las Palabras de Amor
  2. „Cool Cat"

Dysk 10:

  1. „Calling All Girls”
  2. „Put Out the Fire”

Dysk 11:

  1. Back Chat
  2. „Staying Power"

Dysk 12:

  1. Radio Ga Ga
  2. „I Go Crazy”

Dysk 13:

  1. I Want to Break Free
  2. „Machines"

Informacje dodatkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Wszystkie 13 płyt zostało wydanych w okładkach w jakich ukazywały się oryginalne single. Okładki pochodzą z archiwów Briana Maya.
  • Pieczę nad nagraniem sprawowali Justin Shirley-Smith, Joshua J Macrae, Kris Fredriksson oraz Martin Lau.
  • Remastering jest dziełem Petera Mew ze studia Abbey Road.
  • Zbiór singli został przygotowany z pomocą Grega Brooksa i Gary’ego Taylora.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]