-owicz

-owicz (język polski)

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

przyrostek

(1.1) …dodawany do rzeczowników pospolitych (rzadziej od przymiotników^[1]), używany do tworzenia rzeczowników rodzaju męskiego oznaczających wykonawcę czynności związanej z rzeczownikiem, posiadacza jakiejś cechy lub wykazującego zamiłowanie do czegoś^[1]

(1.2) daw. …tworzył odojcowskie nazwy osób^[2]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	-owicz	-owicze
dopełniacz	-owicza	-owiczów
celownik	-owiczowi	-owiczom
biernik	-owicza	-owiczów
narzędnik	-owiczem	-owiczami
miejscownik	-owiczu	-owiczach
wołacz	-owiczu	-owicze

przykłady:: (1.1) autostop + -owicz = autostopowicz; (1.1) klub + -owicz = klubowicz; (1.2) Jan + -owicz = Janowicz → dosł. syn Jana

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przyr.^[2] -ewicz, -ic, -icz, -owic

forma żeńska -owiczka

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1) < (1.2) od XVIII wieku^[2]; (1.2) st.pol. -owic, zmiana pod wpływem ruskim^[2]

uwagi:: zobacz słowa kończące się na „-owicz”; (1.1) Często są to nazwy karykaturalne lub żartobliwe^[1].; (1.2) Produktywny głównie w 2. połowie XVI wieku^[2].

tłumaczenia:

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 259.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 258.

[Gaertner259-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 259.

[Gaertner258-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 258.

[1]