Enrico Berlinguer
 |
Tulungang mapabuti po ito sa pamamagitan ng pagdagdag ng mga pagsipi sa mga sangguniang mapagkakatiwalaan. Tandaan lamang po na maaari pong mapagdudahan at matanggal ang mga hindi beripikadong nilalaman. |
Enrico Berlinguer | |
|---|---|
 | |
| Pangkalahatang Kalihim ng Italian Communist Party | |
| Nasa puwesto 17 Marso 1972 – 11 Hunyo 1984 | |
| Nakaraang sinundan | Luigi Longo |
| Sinundan ni | Alessandro Natta |
| Kalihim ng Italyano Komunista Kabataan Federation | |
| Nasa puwesto 12 Abril 1949 – 14 Marso 1956 | |
| Nakaraang sinundan | Agostino Novella |
| Sinundan ni | Renzo Trivelli |
| Miyembro ng Chamber of Deputies | |
| Nasa puwesto 5 Hunyo 1968 – 11 Hunyo 1984 | |
| Konstityuwensya | Rome |
| Personal na detalye | |
| Isinilang | 15 Mayo 1922 Sassari, Italy |
| Yumao | 11 Hunyo 1984 (edad 62) Padova, Italy |
| Kabansaan | Italyano |
| Partidong pampolitika | Italian Communist Party |
| Asawa | Letizia Laurenti |
| Anak | 4, inc. Bianca Berlinguer |
| Pirma |  |
| Websitio | Official website |
Si Enrico Berlinguer (Mayo 15, 1922 - Hunyo 11, 1984) ay isang Italyano pulitiko.
Itinuturing na pinakatanyag na lider ng Partidong Komunista ng Italyano (Partito Comunista Italiano o PCI), pinalayo Niya ang partido mula sa impluwensya ng Partido Komunista ng Unyong Sobyet at hinabol ang isang katamtamang linya , i-reposition ang partido sa loob ng Italyano pulitika at pagtataguyod ng tirahan at pambansang pagkakaisa.
Ito ay pinagtibay ng iba pang makabuluhang partido komunista sa Western Europe, sa Espanya, Portugal at sa bandang huli France, ang kabuluhan nito bilang isang pulitikal na puwersa na pinagsama sa isang pulong ng 1977 sa Madrid sa pagitan ng Berlinguer, Georges Marchais at Santiago Carrillo.
Inilarawan mismo ni Berlinguer ang kanyang "alternatibong" modelo ng sosyalismo, naiiba mula sa parehong blokeng Sobyet at kapitalismo na isinagawa ng mga bansang Western sa panahon ng Cold War, bilang terza sa pamamagitan ng o "ikatlong paraan", bagaman ang kanyang paggamit ng termino ay walang kaugnayan sa mas maraming sentrong Third Way na isinagawa ng kasunod na mga Punong Ministro Romano Prodi at Matteo Renzi.