Katapatan

Ang pagiging tapat o katapatan (Ingles: honesty, truthfulness o just) ay isang aspeto ng katangiang moral na nagsasaad ng mga positibo at banal na katangian tulad ng integridad, pagiging totoo, pagiging tahas (kabilang ang pagiging totoong pag-uugali: masigasig), kasama ang kawalan ng pagsisinungaling, pagdaraya, pagnanakaw, atbp. Kasama rin sa katapatan ang pagiging mapagkakatiwalaan, lealtad, patas, at taos-puso. ^[1][2]

Ang isang reputasyon para sa katapatan ay tinutukoy ng mga termino tulad ng marangal at mapagkakatiwalaan. Ang katapatan patungkol sa hinaharap na pag-uugali, loyalties, o pangako ay tinatawag na pananagutan, pagiging mapagkakatiwalaan, pagiging maaasahan, o pagkakonsensya.

Ang isang tao na nagsisikap na magsabi ng mga posibleng hindi kanais-nais na katotohanan ay nagpapalawak ng katapatan sa rehiyon ng pagiging kandor o prangka. Ang mga Sinismo ay nakibahagi sa isang mapaghamong uri ng pagiging prangka tulad nito na tinatawag na parrhêsia.