ezik

IPA^(anahtar): eˈzic, (çoğulu) ezicˈleɾ

Heceleme: e‧zik

ezik (belirtme hâli eziği, çoğulu ezikler)

1. çarpma, dövülme vb. sebeplerle vücutta oluşan bere

   Vücudu eziklerle dolu idi.

2. bere, çürük

   Öne mostralık şeftalileri koymuş, ama kese kâğıdına ezikleri doldurmuş.

3. ezilmiş, gariban kişi

   Sen niye arabamı kullanmıyorsun? Ezik misin sen?

• ezikle, ezikli, ezikse, eziksiz

ezik

1. (mecaz) üzüntülü bir biçimde:

   Hiç de ezik bulmaz kızını, hep güvenmiştir ona. - Tarık Buğra

ezik (karşılaştırma daha ezik, üstünlük en ezik)

1. ezilmiş olan

   Öne mostralıkları koymuş, ama kese kâğıdına ezik şeftalileri doldurmuş.

• IPA^(anahtar): eˈzic
• Heceleme: e‧zik