aankaarten
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]aankaarten
- (transitive) to broach, to raise (a subject), to bring up for discussion
Conjugation
[edit]| Conjugation of aankaarten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aankaarten | |||
| past singular | kaartte aan | |||
| past participle | aangekaart | |||
| infinitive | aankaarten | |||
| gerund | aankaarten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kaart aan | kaartte aan | aankaart | aankaartte |
| 2nd person sing. (jij) | kaart aan | kaartte aan | aankaart | aankaartte |
| 2nd person sing. (u) | kaart aan | kaartte aan | aankaart | aankaartte |
| 2nd person sing. (gij) | kaart aan | kaartte aan | aankaart | aankaartte |
| 3rd person singular | kaart aan | kaartte aan | aankaart | aankaartte |
| plural | kaarten aan | kaartten aan | aankaarten | aankaartten |
| subjunctive sing.1 | kaarte aan | kaartte aan | aankaarte | aankaartte |
| subjunctive plur.1 | kaarten aan | kaartten aan | aankaarten | aankaartten |
| imperative sing. | kaart aan | |||
| imperative plur.1 | kaart aan | |||
| participles | aankaartend | aangekaart | ||
| 1) Archaic. | ||||