Saltar ao contido

SOLAS (convenio)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
O convenio SOLAS regula a seguridade no mar.

SOLAS son as siglas en inglés de Safety Of Life At Sea, en galego Seguridade da vida no mar. SOLAS é un convenio e normativa internacional da OMI asinado por 162 países que representan o 99% da frota mundial.

Historia e protocolos

[editar | editar a fonte]

A primeira versión foi aprobada en 1914, en resposta á catástrofe do Titanic; a segunda, en 1929; a terceira, en 1948; a cuarta, en 1960; e a quinta, en 1974. Esta última, actualmente en vigor, inclúe o procedemento de aceptación tácita, que estabelece que unha emenda entrará en vigor nunha data determinada a menos que, iñantes desa data, as obxeccións á emenda se reciban dun número convido de partes.

O Convenio internacional para a seguridade da vida humana no mar (SOLAS) actualmente vixente foi adoptado o 1 de novembro de 1974 pola Conferencia internacional sobre seguridade da vida humana no mar, convocada pola Organización Marítima Internacional (OMI), e entrou en vigor o 25 de maio de 1980. Dende entón emendouse dúas veces por medio de protocolos:

O protocolo adoptado o 17 de febreiro de 1978 pola Conferencia internacional sobre seguridade dos buques tanque e prevención da contaminación (protocolo de 1978 relativo ao SOLAS), o cal entrou en vigor o 1 de maio de 1981. O protocolo adoptado o 11 de novembro de 1988 pola Conferencia internacional sobre o sistema harmonizado de recoñecementos e certificación (protocolo de 1988 relativo ao SOLAS), que entrou en vigor o 3 de febreiro de 2000 e substituíu e deixou sen efecto o protocolo de 1978, entre as partes no protocolo de 1988. Ademais, o convenio é obxecto de continuas emendas, ben mediante resolucións aprobadas nas reunións do Comité de Seguridade Marítima (CSM) da OMI, ou en conferencias de gobernos contratantes. Até a data de publicación da súa versión refundida de 2009, o convenio fora obxecto de 36 emendas.

O protocolo de 1988 tamén foi emendado en varias ocasións; unha das últimas emendas entrou en vigor en xaneiro de 2017.

Capítulos

[editar | editar a fonte]

O convenio ten 14 capítulos:

  • Capítulo I – Disposicións Xerais
  • Capítulo II-2 – Construción-prevención, detección e extinción de incendios
  • Capítulo III – Dispositivos e medios de salvamento
  • Capítulo IV – Radiocomunicacións
  • Capítulo V – Seguridade da navegación
  • Capítulo VI – Transporte de cargas
  • Capítulo VII – Transporte de mercancías perigosas
  • Capítulo VIII – Buques nucleares
  • Capítulo IX – Xestión da seguridade operacional dos buques
  • Capítulo X – Medidas de seguridade aplicable a naves de gran velocidade
  • Capítulo XI-1 – Medidas especiais para incrementar a seguridade marítima
  • Capítulo XI-2 – Medidas especiais para incrementar a protección marítima
  • Capítulo XII – Medidas de seguridade adicionais aplicables aos buques de carga OBO (mineral e grao)
  • Capítulo XIII – Verificación de cumprimento. En vigor dende xaneiro de 2016 para estados membros de IMO
  • Capítulo XIV – Medidas de seguridade en buques que navegan en augas polares. En vigor dende xaneiro de 2017. Introdución e parte I-A do Código Internacional para Operar Buques en Augas Polares (Código Polar)

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • SOLAS Edición refundida del Convenio internacional para la seguridad de la vida humana en el mar, 1974, y su Protocolo de 1988: artículos, anexos y certificados. Organización Marítima Internacional Londres, 2002. (571 páxinas) ISBN 92-801-3541-4 IMO -113S

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]