Play It Loud

Play It Loud er det andre studioalbumet til den britiske rockegruppa Slade. Det vart gjeve ut av Polydor 28. november 1970, men kom ikkje inn på salslistene. Albumet var produsert av Chas Chandler og var det første dei gav ut som Slade , då debuten til bandet frå 1969 Beginnings vart gjeve ut under namnet Ambrose Slade.

Etter mangelen på kommersiell suksess for debuten Beginnings , byrja bandet og den nye manageren deira Chas Chandler å vurdera sitt neste karrieretrinn. Chandler var misnøgd med debutalbumet og trudde at bandet ville tena på å skriva eige materiale og byte image. Han bestemte seg for at bandet skulle gå for eit skinhead-image for å skapa interesse for bandet. Både gitaristen Dave Hill og bassisten Jim Lea vart forskrekka over det reviderte bildet, men bandet gjekk med på å prøva ideen og adopterte Dr. Marten-støvlar, selar, kort hår og aggressiv «bovver boy»-haldning.^[1]

Samstundes med at bandet la om imaget sitt, endra Ambrose Slade namn til «The Slade», som vart brukt på singelen «Wild Winds Are Blowing», gjeve ut i oktober 1969. Singelen selde igjen dårleg. I mars 1970 vart neste singelen til bandet, «Shape of Things to Come», utgjeven, men klarte heller ikkje å gå inn på salslista. Som eit resultat flytta Chandler kort tid etter Slade frå Fontana til Polydor Records, og trudde at ein meir profilert etikett ville auka salet.^[2] Bandet fortsette å spela inn songar for sitt neste album, og Chandler påtok seg ansvaret for produksjonen i gruppa. For albumet vart mykje av materialet skrive av bandet.

I september 1970 vart «Know Who You Are» gjeven ut som debutsingelet til bandet på Polydor. Likevel vart han òg ein kommersiell fiasko, til liks med hovudalbumet, Play It Loud, då det kom ut i november. Etterpå bestemte bandet seg for å gje opp skinhead-imaget sitt og kom til å få suksess med singelen «Get Down and Get with It frå midten av 1971. Solovokalisten Noddy Holder fortalte i 2005 til Classic Rock: «Me fekk mykje kritikk for å vera eit skinhead-band, så gradvis endra me oss. Me erstatta Doc Martens med plattformstøvlar. Me vart meir fargerike og så gjekk det heilt amok - Dave the Superyob med romdraktene hans og alt det andre. Det var ein veldig moro.»^[1]

Seinare i 1973 byrja albumet å selje godt i Canada etter at det vart gjeve ut der av Polydor og nådde 40. plassen på albumlista.^[3] I eit intervju frå 1975 sa Holder: «Eigentleg gjorde 'Play It Loud' ikkje noko i byrjinga. Då ho kom ut, hadde me ikkje hatt nokre hitplater, eller nokon suksess, og ho selde lite. Ho selde kring ti tusen eksemplar, noko sånt. Men gjennom åra, dei siste fire åra sidan me har hatt hittar, har ho framleis selt sakte, sakte, og for omtrent to veker sidan nådde ho eit sølvalbum.»^[4][5]

Bandet dukka opp på det britiske showet Disco 2 for å marknadsføre albumet. Dei gjorde tre framferder i løpet av 1970, og framførte «Shape of Things to Come», «Know Who You Are» og «Sweet Box». Alle tre framsyningane har aldri dukka opp sidan kringkastinga.

«Dapple Rose» inneheld tekst frå Powell om ein eldre hest. Powell hugsa inspirasjonen bak songen, og sa i 2009: «Eg har alltid hatt ein forkjærleik for hestar, og der eg budde med foreldra mine var det nokre åsar bak og det var alltid sigøynarar som campa der. Dei pleidde å ha desse hestane og esla, og dei såg alltid daude ut for meg. Dei vart ikkje varetatt, noko som var trist.»^[6] «One Way Hotel» dukka opphavleg opp som B-side til «Wild Winds are Blowing», men den versjonen hadde meir jazzinnverknad i gitarpartia. Dette vart endra for versjonen som dukka opp på Play It Loud..^[7] «Know Who You Are» var opphavleg ein instrumental med tittelen «Genesis», som dukka opp på Beginnings. «Know Who You Are» vart opphavleg ein instrumental kalla «Genesis», som kom ut på Beginnings.^[8] «I Remember» inneheld tekst av Powell om ein mann som mistar minnet. I 1973 kom Powell sjølv til å få problem med minnet etter å ha vore involvert i ei stor bilulykke. Han sa i eit intervju frå 2006: «Det er rart, ikkje sant! Eg skreiv teksten! Det er skummelt! Eg hugsar ikkje kva inspirasjonen var på den tida då eg skreiv teksten til han, men det er veldig rart!»^[6]

«Pouk Hill» er oppkalla etter landemerket med same namn, i nærleiken av den dåverande heimen til Holder på Beechdale-godset. Plateomslaget til Beginnings 'vart teken her, i snøen. Høvet inspirerte seinare songen.^[1]

Meldingar
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic	[9]
New Musical Express	positiv
Q

Ved utgjevinga oppsummerte New Musical Express albumet som «aggressivt», og la til «det er det musikken og vokaliseringa til Slade ser ut til å vera, sjølv om dei varierer volumet med stor dugleik, til tider stille, før dei skrur det opp og ropar til lyttaren. Solovokalisten er tilbøyelig til å ropa for mykje, men kanskje det er det som er appellerande med gruppa.»^[10] I 1991 kommenterte Q at albumet, etter Beginnings, presenterte ein lyd med eit «strammare rytme». Magasinet følte at dette var «best illustrert» av «The Shape of Things to Come». Dei konkluderte med: «Sporet høyrest framleis spennande og krigførande ut, men resten manglar ekte eld.»

AllMusic syntest albumet, saman med Beginnings, var «meir seriøst» enn deira framtidige materiale. Dei konkluderte med: «I det heile ei god plate bortsett frå det dei vart berømt for.»^[11] I ei melding av Salvo-utgåva frå 2006 av Beginnings og Play It Loud kombinert, skildra AllMusic dei òg som «to solid gode» og «undervurderte» album. Meldinga la til at begge albuma representerte bandet «då det sleit med å ta tak i sitt eige talent.»^[12]

Slade

• Noddy Holder - solovokal, rytmegitar
• Dave Hill - sologitar, korvokal
• Jim Lea - bass, fiolin, korvokal
• Don Powell - trommer

Andre medverkande

• Chas Chandler - produsent
• George Chkiantz - lydteknikar
• Anton Mathews - miksing
• Gered Mankowitz - fotografi
• Hamish and Gustav - plateomslag