Didier Deschamps

Didier Deschamps
	; Didier Deschamps (2018)
Pełne imię i nazwisko	Didier Claude Deschamps
Data i miejsce urodzenia	15 października 1968 ; Bajonna
Wzrost	174 cm
Pozycja	defensywny pomocnik
	Informacje klubowe
Klub	Francja (selekcjoner)
Kariera juniorska
Lata	Klub
1976–1983	Aviron Bayonnais
1983–1985	FC Nantes
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2001–2005	AS Monaco
2006–2007	Juventus
2009–2012	Marsylia
2012–	Francja (selekcjoner)
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa Europy
	Liga Narodów UEFA
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Didier Claude Deschamps (wym. [d i d j e d e ˈ ʃ ɑ̃]; ur. 15 października 1968 w Bajonnie) – francuski trener piłkarski i piłkarz.

Występował na pozycji defensywnego pomocnika. Był kapitanem reprezentacji Francji, która sięgała po mistrzostwo świata w 1998 i mistrzostwo Europy w 2000. Jako trener zdobył z reprezentacją Francji srebrny medal Mistrzostw Europy 2016, złoty medal Mistrzostw Świata 2018 oraz srebrny medal Mistrzostw Świata 2022.

Kariera klubowa

Deschamps rozpoczynał karierę w amatorskim klubie Aviron Bayonnais. Wkrótce wypatrzyli go skauci pierwszoligowego FC Nantes, gdzie przeszedł w kwietniu 1983. We francuskiej ekstraklasie zadebiutował 27 września 1985.

W 1989 przetransferowany został do Olympique Marsylia. W 1990 wypożyczono go na jeden sezon do Girondins Bordeaux, po czym wrócił do OM. Po tym powrocie stał się czołową postacią drużyny, z którą w 1991 i 1992 sięgnął po mistrzostwo Francji, a w 1993 wygrał Ligę Mistrzów.

W 1994 przeniósł się do Juventusu, z którym trzykrotnie zdobył tytuł mistrza Włoch, raz krajowy puchar i dwukrotnie Superpuchar Włoch. W 1996 wraz ze „Starą Damą” po raz drugi w swojej karierze wygrał Ligę Mistrzów, a także Puchar Interkontynentalny.

W 1999 odszedł z Juventusu do Chelsea F.C., gdzie zdobył Puchar Anglii. Rok później przeszedł do Valencii, w której w 2001 zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Francji Deschamps zadebiutował w 1989 w meczu przeciwko Jugosławii. Po raz pierwszy kapitańską opaskę w spotkaniu kadry narodowej założył w towarzyskiej potyczce z Niemcami przed Euro 96.

W 1998 i 2000 Deschamps był kapitanem reprezentacji „Trójkolorowych”, która sięgnęła odpowiednio po mistrzostwo świata na własnych boiskach i po mistrzostwo Europy na stadionach Belgii i Holandii. Po Euro 2000 zrezygnował z występów w reprezentacji, które zakończył ze 102 spotkaniami i czterema bramkami. Do czasu zakończenia swojej kariery reprezentacyjnej był rekordzistą pod względem liczby meczów w kadrze narodowej. Jako pierwszy przegonił go Marcel Desailly. W marcu 2004 znalazł się na liście 125 najlepszych piłkarzy stulecia FIFA ogłoszonej przez Pelégo (FIFA 100).

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Deschamps zajął się działalnością trenerską. W 2001 został szkoleniowcem AS Monaco, z którym w 2004 dotarł do finału Ligi Mistrzów, w którym przegrał jednak z FC Porto. 19 września 2005 Deschamps zrezygnował z funkcji trenera zespołu z księstwa. 10 lipca 2006 został trenerem Juventusu. Dnia 27 maja 2007 władze klubu za porozumieniem stron rozwiązały z nim kontrakt.

Od sezonu 2009/2010 prowadził francuski klub Olympique Marsylia. 8 lipca 2012 został selekcjonerem reprezentacji Francji. W 2016 jako trener reprezentacji Francji zdobył z nią wicemistrzostwo Europy przegrywając w finale z Portugalią 1:0, a w 2018 wywalczył mistrzostwo świata na mundialu w Rosji, pokonując w finale Chorwację 4:2^[1]. Trzy lata później jednak, na EURO 2020 Francuzi odpadli już w 1/8 finału, przegrywając po karnych ze Szwajcarią. Na mistrzostwach świata w Katarze w 2022 roku, reprezentacja Francji pod wodzą Deschampsa, zdobyła srebrny medal, ulegając w finale reprezentacji Argentyny po serii rzutów karnych^[2].

Statystyki kariery piłkarskiej

Klubowe

Klub	Sezon	Liga			Puchar kraju		Kontynentalne		Suma
Klub	Sezon	Poziom	Występy	Bramki	Występy	Bramki	Występy	Bramki	Występy	Bramki
FC Nantes	1985/1986	Première Division	7	0	0	0	1	0	8	0
	1986/1987		19	0	1	0	2	0	22	0
	1987/1988		30	2	3	0	–		33	2
	1988/1989		36	1	5	0	–		41	1
	1989/1990		19	1	0	0	–		19	1
	Łącznie		111	4	9	0	3	0	123	4
Olympique Marsylia	1989/1990	Première Division	17	1	5	3	4	0	26	4
	1991/1992		36	4	4	0	4	0	44	4
	1992/1993		36	1	3	0	11	0	50	1
	1993/1994		34	0	4	0	–		38	0
	Łącznie		123	6	16	3	19	0	158	9
Girondnis Bordeaux (wyp.)	1990/1991	Première Division	29	3	1	0	4	0	34	3
Juventus FC	1994/1995	Serie A	14	1	3	0	6	0	23	1
	1995/1996		30	2	1	0	8	0	39	2
	1996/1997		26	1	3	0	10	0	39	1
	1997/1998		25	0	0	0	8	0	33	0
	1998/1999		29	0	1	0	9	0	39	0
	Łącznie		124	4	8	0	41	0	173	4
Chelsea FC	1999/2000	Premier League	27	0	6	0	14	1	47	1
Valencia CF	2000/2001	La Liga	13	0	1	0	7	0	21	0
Łącznie w karierze			427	17	41	3	88	1	556	21

Reprezentacyjne

Reprezentacja	Rok	Występy	Bramki
Francja	1989	5	2
	1990	6	1
	1991	6	0
	1992	11
	1993	8
	1994	4
	1995	5
	1996	12
	1997	6	1
	1998	17	0
	1999	9
	2000	14
	Łącznie	103	4

Bramka	Data	Stadion	Przeciwnik	Strzelił na	Rezultat	Rozgrywki
1.	11 października 1989	Parc des Princes, Paryż, Francja	Szkocja	1–0	3–0	el. MŚ 1990
2.	18 listopada 1989	Stadium Municipal, Tuluza, Francja	Cypr	1–0	2–0	el. MŚ 1990
3.	24 stycznia 1990	Al-Sadaqua Walsalam, Kuwejt, Kuwejt	NRD	3–0	3–0	towarzyskie
4.	22 stycznia 1997	Estádio 1º de Maio, Braga, Portugalia	Portugalia	1–0	2–0	towarzyskie

Statystyki kariery trenerskiej

Aktualne na 17 października 2023.

Zespół	Od	Do	Statystyka
Zespół	Od	Do	M	W	R	P	% W
AS Monaco	lipiec 2001	19 września 2005	220	110	59	51	50,00
Juventus FC	10 lipca 2006	26 maja 2007	43	30	11	2	69,77
Olympique Marsylia	1 lipca 2009	2 lipca 2012	163	82	40	41	50,31
Francja	8 lipca 2012	Obecnie	147	96	28	23	65,31
Łącznie			573	318	138	117	55,50

Sukcesy

Jako piłkarz

Olympique Marsylia

Juventus

Mistrzostwo Włoch: 1994/1995, 1996/1997, 1997/1998
Puchar Włoch: 1994/1995
Superpuchar Włoch: 1995, 1997
Liga Mistrzów UEFA: 1995/1996
Superpuchar UEFA: 1996
Puchar Interkontynentalny: 1996
Puchar Intertoto UEFA: 1999

Chelsea

Puchar Anglii: 1999/2000

Reprezentacja Francji

Jako trener

Reprezentacja Francji

Odznaczenia

Officier Legii Honorowej – nadanie 2018^[3], wręczenie 2019^[4]^[5]
Chevalier Legii Honorowej – 1998^[6]

Przypisy

↑ Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Mundial 2018. Francja mistrzem świata! [online], sportowefakty.wp.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2022-12-27] (pol.).
↑ RadioR. Szczecin RadioR., Argentyna mistrzem świata. Francja przegrywa w rzutach karnych. Koncert Lionela Messiego [WIDEO. ZDJĘCIA] [online], Argentyna mistrzem świata. Francja przegrywa w rzutach karnych. Koncert Lionela Messiego [WIDEO. ZDJĘCIA], 18 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-27] (pol.).
↑ Décret du 31 décembre 2018 portant promotion et nomination data. legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2019. [dostęp 2019-06-07]. (fr.).
↑ Antoine Griezmann et les Bleus décorés de la Légion d’honneur. lejsl.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).
↑ Twitter. Informacja na oficjalnym koncie „Equipe de France”. twitter.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).
↑ Élysée: les Bleus seront décorés de la Légion d’honneur après leur victoire au Mondial. lequipe.fr, 16 lipca 2018. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).

Linki zewnętrzne

Statystyki na Worldfootball.net (ang.)
Didier Deschamps w bazie National Football Teams (ang.)
Marcel Desailly, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-09-17] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Wirtualna PolskaW.P. Media Wirtualna PolskaW.P., Mundial 2018. Francja mistrzem świata! [online], sportowefakty.wp.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2022-12-27] (pol.).

[3] RadioR. Szczecin RadioR., Argentyna mistrzem świata. Francja przegrywa w rzutach karnych. Koncert Lionela Messiego [WIDEO. ZDJĘCIA] [online], Argentyna mistrzem świata. Francja przegrywa w rzutach karnych. Koncert Lionela Messiego [WIDEO. ZDJĘCIA], 18 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-27] (pol.).

[4] Décret du 31 décembre 2018 portant promotion et nomination data. legifrance.gouv.fr, 1 stycznia 2019. [dostęp 2019-06-07]. (fr.).

[5] Antoine Griezmann et les Bleus décorés de la Légion d’honneur. lejsl.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).

[6] Twitter. Informacja na oficjalnym koncie „Equipe de France”. twitter.com, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).

[7] Élysée: les Bleus seront décorés de la Légion d’honneur après leur victoire au Mondial. lequipe.fr, 16 lipca 2018. [dostęp 2019-06-06]. (fr.).

[t-8] tymczasowo

[t-9] tymczasowo

[t-10] tymczasowo

[a]

UEFA	Baggio Ballack Banks Baresi Beckenbauer Beckham Bergkamp Bergomi Best Boniek Boniperti Breitner Buffon Butragueño Cantona Ceulemans Charlton Cruijff Dalglish Dasajew Davids Del Piero Desailly Deschamps Emre Eusébio Facchetti Figo Fontaine Gullit Hagi Henry Kahn Keane Keegan Klinsmann Kluivert Kopa B. Laudrup M. Laudrup Lineker Luis Enrique Maier Maldini Masopust Matthäus Müller Nedvěd Neeskens Nesta Owen Papin Pfaff Pirès Platini Puskás Raúl Rensenbrink Rijkaard Rivera Rossi Rui Costa Rummenigge Rüştü Schmeichel Seedorf Seeler Shearer Szewczenko Stoiczkow Šuker Thuram Totti Trésor Trezeguet van Basten R. van de Kerkhof W. van de Kerkhof Van der Elst van Nistelrooy Vieira Vieri Zidane Zoff
CONMEBOL	Carlos Alberto Batistuta Cafu Crespo Cubillas Di Stéfano Falcão Figueroa Francescoli Júnior Kempes Maradona Passarella Pelé Rivaldo Rivelino Roberto Carlos da Silva Romário Romerito Ronaldinho Ronaldo Djalma Santos Nílton Santos Saviola Sívori Sócrates Valderrama Verón Zamorano Zanetti Zico
CAF	Diouf Milla Okocha Abédi Pelé Weah
CONCACAF	Akers Hamm Sánchez
AFC	Hong Nakata

Bramkarze	David Seaman Andreas Köpke
Obrońcy	Radoslav Látal Laurent Blanc Marcel Desailly Matthias Sammer Paolo Maldini
Pomocnicy	Didier Deschamps Steve McManaman Paul Gascoigne Rui Costa Karel Poborský Dieter Eilts
Napastnicy	Alan Shearer Christo Stoiczkow Davor Šuker Youri Djorkaeff Pavel Kuka Jürgen Klinsmann