Karl Nehammer

Karl Nehammer
Data i miejsce urodzenia	18 października 1972 ; Wiedeń
	Kanclerz Austrii
Okres	od 6 grudnia 2021
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Alexander Schallenberg
	Minister spraw wewnętrznych Austrii
Okres	od 7 stycznia 2020; do 6 grudnia 2021
Przynależność polityczna	Austriacka Partia Ludowa
Poprzednik	Wolfgang Peschorn
Następca	Gerhard Karner
	Multimedia w Wikimedia Commons

Karl Nehammer (ur. 18 października 1972 w Wiedniu^[1]) – austriacki polityk, poseł do Rady Narodowej, w latach 2020–2021 minister spraw wewnętrznych, od 2021 kanclerz Austrii oraz lider Austriackiej Partii Ludowej (ÖVP).

Życiorys

Ukończył szkołę średnią w rodzinnym mieście, przez kilka lat był zawodowym wojskowym. Kształcił się później w zakresie komunikacji politycznej na Universität für Weiterbildung Krems. Pracował zawodowo, prowadząc szkolenia z komunikacji strategicznej i retoryki. Dołączył do Austriackiej Partii Ludowej. Był kierownikiem do spraw szkoleń w Politische Akademie der ÖVP (2007–2009), a także dyrektorem zarządzającym tej akademii (2009–2013). We wrześniu 2015 powołany na zastępcę sekretarza generalnego ÖAAB, organizacji pracowniczej afiliowanej przy Austriackiej Partii Ludowej. Od kwietnia 2016 do stycznia 2018 pełnił funkcję sekretarza generalnego tego zrzeszenia^[1].

W wyborach w 2017 uzyskał mandat deputowanego do Rady Narodowej XXVI kadencji. Z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję w 2019^[1] i 2024^[2].

W styczniu 2018 został wybrany na nowego sekretarza generalnego ÖVP^[3]. W styczniu 2020 został powołany na stanowisko ministra spraw wewnętrznych w drugim rządzie Sebastiana Kurza^[4]. Pozostał na dotychczasowej funkcji w październiku 2021, gdy nowym kanclerzem został Alexander Schallenberg.

2 grudnia 2021 Sebastian Kurz zapowiedział wycofanie się z działalności politycznej, w tym odejście z funkcji przewodniczącego ÖVP. Tego samego dnia Alexander Schallenberg zadeklarował swoją dymisję z funkcji kanclerza; uzasadniał ją tym, że na czele partii i rządu powinna stać ta sama osoba, a on sam nie będzie ubiegał się o stanowisko partyjne^[5]. Następnego dnia ÖVP na swojego tymczasowego lidera i na przyszłego kanclerza rekomendowała Karla Nehammera^[6]. Polityk oraz nowi członkowie rządu zostali zaprzysiężeni 6 grudnia 2021^[7], a jego nowy gabinet rozpoczął tegoż dnia funkcjonowanie. 11 kwietnia 2022 udał się z oficjalną wizytą do Moskwy na rozmowę z Władimirem Putinem, stając się tym samym pierwszym przywódcą z państw Unii Europejskiej, który udał się do Rosji po rozpoczęciu przez ten kraj 24 lutego 2022 inwazji na Ukrainę^[8]. O wizycie zostały uprzedzone władze UE i Ukrainy, sam kanclerz deklarował, że jej celem jest chęć uświadomienia prezydentowi Rosji faktycznej sytuacji^[9].

W maju 2022 Karl Nehammer został wybrany na przewodniczącego swojej partii^[10].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Profil na stronie Parlamentu Austrii. [dostęp 2020-01-01]. (niem.).
↑ Nationalratswahl vom 29. September 2024: Verlautbarung der Bundeswahlbehörde. bmi.gv.at, 16 października 2024. [dostęp 2024-10-22]. (niem.).
↑ Nehammer wird neuer ÖVP-Generalsekretär. kurier.at, 20 stycznia 2018. [dostęp 2020-01-01]. (niem.).
↑ »Ich wünsch mir eine rot-weiß-rote Regierung«. bundespraesident.at, 7 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
↑ Austrian Chancellor Schallenberg to step down as his predecessor Kurz retires from politics. euronews.com, 2 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (ang.).
↑ Austria ruling party picks Nehammer for chancellor. bbc.com, 3 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (ang.).
↑ „Es gibt viel zu tun”: Karl Nehammer ist Bundeskanzler. diepresse.com, 6 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (niem.).
↑ Ricarda Opis, Matthias Balmetzhofer, Laurin Lorenz: Kanzler Nehammer hat „keinen optimistischen Ausblick”, russische Offensive werde „intensiv vorbereitet”. derstandard.at, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (niem.).
↑ Kanclerz Austrii na Kremlu. Co chciał osiągnąć?. onet.pl, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11].
↑ ÖVP: 100 Prozent für Karl Nehammer. orf.at, 14 maja 2022. [dostęp 2022-05-14]. (niem.).

[parl-1] Profil na stronie Parlamentu Austrii. [dostęp 2020-01-01]. (niem.).

[2] Nationalratswahl vom 29. September 2024: Verlautbarung der Bundeswahlbehörde. bmi.gv.at, 16 października 2024. [dostęp 2024-10-22]. (niem.).

[3] Nehammer wird neuer ÖVP-Generalsekretär. kurier.at, 20 stycznia 2018. [dostęp 2020-01-01]. (niem.).

[4] »Ich wünsch mir eine rot-weiß-rote Regierung«. bundespraesident.at, 7 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).

[5] Austrian Chancellor Schallenberg to step down as his predecessor Kurz retires from politics. euronews.com, 2 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (ang.).

[6] Austria ruling party picks Nehammer for chancellor. bbc.com, 3 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (ang.).

[7] „Es gibt viel zu tun”: Karl Nehammer ist Bundeskanzler. diepresse.com, 6 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-06]. (niem.).

[8] Ricarda Opis, Matthias Balmetzhofer, Laurin Lorenz: Kanzler Nehammer hat „keinen optimistischen Ausblick”, russische Offensive werde „intensiv vorbereitet”. derstandard.at, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (niem.).

[9] Kanclerz Austrii na Kremlu. Co chciał osiągnąć?. onet.pl, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11].

[10] ÖVP: 100 Prozent für Karl Nehammer. orf.at, 14 maja 2022. [dostęp 2022-05-14]. (niem.).

[a-11] W latach 1918–1919 Republika Niemieckiej Austrii, w latach 1934–1938 Federalne Państwo Austriackie

[a-12] Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.

[b-13] Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).

[14] Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.

[1]

W dniu powstania	Karl Nehammer (ÖVP) Werner Kogler (Zieloni) Alexander Schallenberg (bezp.) Wolfgang Mückstein (Zieloni) Martin Polaschek (bezp.) Margarete Schramböck (ÖVP) Magnus Brunner (ÖVP) Gerhard Karner (ÖVP) Klaudia Tanner (ÖVP) Elisabeth Köstinger (ÖVP) Alma Zadić (Zieloni) Leonore Gewessler (Zieloni) Martin Kocher (bezp.) Susanne Raab (ÖVP) Karoline Edtstadler (ÖVP)
Późniejsi członkowie rządu	Johannes Rauch (Zieloni) Norbert Totschnig (ÖVP) Gunter Mayr (bezp.)

Przywódcy państw	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Cypr^[A] Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Kosowo^[B] Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria^[C] Szwecja Turcja^[A] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Przywódcy państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze
Premierzy rządów	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia Serbia Słowacja Słowenia Szwecja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Premierzy rządów państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze

Przewodniczący Rady Europejskiej	Costa (nie głosuje)
Członkowie Rady Europejskiej (27)	Nehammer (AT) De Croo (BE) Gławczew (BG) Plenković (HR) Christodulidis (CY) Fiala (CZ) Frederiksen (DK) Michal (EE) Orpo (FI) Macron (FR) Scholz (DE) Mitsotakis (GR) Orbán (HU) Harris (IE) Meloni (IT) Siliņa (LV) Nausėda (LT) Frieden (LU) Abela (MT) Schoof (NL) Tusk (PL) Montenegro (PT) Iohannis (RO) Fico (SK) Golob (SI) Sánchez (ES) Kristersson (SE)
Przewodniczący Komisji Europejskiej	Von der Leyen (nie głosuje)
Przedstawiciele organów Unii Europejskiej	Kallas (wysoki przedstawiciel) (nie głosuje) Metsola (przewodniczący PE) (na zaproszenie, nie głosuje)